Μια ιστορία του Blogger: στην οποία ο πρωταγωνιστής αποφασίζει να βγει μακριά από τον υπολογιστή του για μια μέρα και έρχεται δευτερόλεπτα μακριά από το να καταναλώνεται από τους λ

2023 Συγγραφέας: Darleen Leonard | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-11-27 07:03

Προς το συμφέρον του να δοκιμάσω μια σόμπα κάμπινγκ η αδελφή μου αγόρασε για μένα για τα Χριστούγεννα, αποφάσισα να πάρω μια μέρα μακριά από τον υπολογιστή μου και να επιστρέψω στη φύση. Σε τελική ανάλυση, ποιος είναι ο καλύτερος χρόνος για να δοκιμάσετε μια τέτοια σόμπα τότε να ξεκινήσετε όταν η θερμοκρασία προβλέπεται να βρεθεί αρνητική στο "ακίνητο" - περίπου δεκαπέντε λεπτά έξω από τη μικροσκοπική πόλη Hunters, Washington, κάπως κοντά στον Καναδά.

Γρήγορα προς τα εμπρός στο βράδυ εκεί και έχω δοκιμάσει σχολαστικά τη σόμπα μου, σε θέση να κρατήσει το καταφύγιο make-shift γύρω από 60 βαθμούς Φαρενάιτ, παρά τη θερμοκρασία των 7 βαθμών Φαρενάιτ έξω από την Ξιφασκία. Το πρόβλημα είναι ότι η μικρή σόμπα μου δεν μπορεί να κρατήσει πολύ ξύλο, οπότε οι ανάγκες τροφοδοτούνται σχεδόν κάθε 30 λεπτά. (Δεν βοήθησε το ξύλο να είναι επακρώς Για να αποφύγετε να σηκώνεστε συχνά τη νύχτα για να πάρετε ξανά τη φωτιά και να αποφύγετε την κατάψυξη στο θάνατο (η θερμοκρασία αναμένεται να μειωθεί σε -10 F), αποφασίζω να γυρίσω απλά στο σπίτι.

Έχω μια ευχάριστη πεζοπορία κατά μήκος του δρόμου που απολαμβάνει να βγαίνω στη φύση και μακριά από μια οθόνη υπολογιστή, όταν τυχαίνει να κοιτάζει προς τα αριστερά για να δει, περίπου 200-250 μέτρα μακριά (ακαθάριστη εκτίμηση χρησιμοποιώντας μια νοητική εικόνα των γηπέδων ποδοσφαίρου ως μετρητής - προφανώς δεν βγήκα από την ταινία μέτρησης), τέσσερα ζώα σιωπηλά συσσωρεύονται κατά μήκος της γενικής μου κατεύθυνσης. Η πρώτη μου σκέψη, στο ξεθωριασμένο φως, είναι ότι είναι ελάφια … αλλά δεν τρέχουν σαν ελάφι. Φαίνονται επίσης πολύ μεγαλύτερα από τα κογιότ, τα οποία είναι κοινά στην περιοχή.

Καταγράφει γρήγορα ότι οι γονείς μου, που είναι μόνο εκεί στους θερμότερους μήνες, το προηγούμενο καλοκαίρι, συζήτησαν το γεγονός ότι χάρη στις προσπάθειες διατήρησης, οι λύκοι δεν επέστρεψαν μόνο στην περιοχή, αλλά φαινόταν ότι πολλαπλασιάζονται με σθένος αργά, των κογιότ και των ελαφιών στην περιοχή.

Περιττό να πω, είναι λίγο πολύ σε ένα ανοιχτό πεδίο χωρίς δέντρα που ήταν πρακτικό να ανεβαίνουν, αρχίζω να τρέχω όπως ποτέ δεν έχω τρέξει πριν. Αυτό θα ήταν ευκολότερο, αν δεν ήμουν πρωτότυπος blogger. Εμείς οι μπλόγκερ δεν βγαίνουν πολύ … στην πραγματικότητα, κάπου κάπου κάπου. Ενώ το δάχτυλο του ποντικιού μας τείνει να πάρει μια καλή προπόνηση όλη την ημέρα - στην πραγματικότητα, υποψιάζομαι ότι θα μπορούσα να ανταγωνιστώ με τους καλύτερους από αυτούς σε κάποια μορφή πάλης δείκτη - δεν έχουμε πραγματικά πολλά άλλα στον τρόπο άσκησης, ιδιαίτερα εκείνων που τρέχουμε κάθε πλευρά της επιχείρησής μας, η οποία είναι πολύ χρονοβόρα.

Όλα αυτά επιδεινώνονται από το γεγονός ότι η γυναίκα μου τρέχει μια δημοφιλής περιοχή μαγειρέματος και είναι ένας εκπληκτικός σεφ. Ενώ έχει με κάποιο θαύμα κατάφερε να παραμείνει λεπτή και όμορφη, ας πούμε απλά ότι το αποτέλεσμα για μένα είναι ότι, όπως και η φάλαινα με αιχμές της αρκτικής, δεν χρειάζεται απαραιτήτως ένα σακάκι για να παραμείνω ζεστό σε θερμοκρασίες κατάψυξης. Οι λύκοι ήταν ενδεχομένως σε μια γιορτή.

Όπως και ο ορεινός Σέρπα του Νεπάλ, σφυρίω ανελέητα τον λόφο, ασκώντας τον «κανένας άνθρωπος που άφησε πίσω» το μάντρα των Στρατιωτικών Ειδικών Ops και Rangers (μεταξύ άλλων), δηλαδή ξεχνώντας εντελώς ότι έπεφτε το πακέτο κάμπινγκ η αδρεναλίνη μου τροφοδοτούσε έναν κατακόρυφο λόφο με ένα πακέτο λύκων να κλείνει γρήγορα.

Νομίζω ότι είναι σημαντικό να επισημάνω σε αυτό το στάδιο της ιστορίας (για το καλό του εγώ μου) ότι όταν βρισκόμαι στο ύπαιθρο, τείνω να το απολαμβάνω τόσο πολύ, ότι συχνά ξεχνώ να τρώω, όπως συνέβη σήμερα. Είχα εμπλακεί έτσι στον καθορισμό μερικών δευτερευουσών προβλημάτων με την Ξιφασκία και την τοποθέτηση της σόμπας ξύλου και της καμινάδας σε αυτήν, ότι δεν είχα φάει τίποτα όλη την ημέρα. Υπάρχει επίσης το γεγονός ότι η θερμοκρασία ήταν 7 βαθμούς F σε αυτό το σημείο, το οποίο δεν είναι άνετο να αναπνεύσει βαριά καθώς τρέχετε για τη ζωή σας σε έναν απότομο λόφο με ένα πακέτο 40 λιβρών.

Από την κορυφή του λόφου, ας πούμε απλά ότι η διέλευση ήταν κάτι που επρόκειτο να συμβεί πολύ σύντομα - δεν είμαι στρατός. Καθώς στρογγυλοποίησα την «πύλη» κατά μήκος του δρόμου στην κορυφή του λόφου (δεν εμπιστευόμουν τον εαυτό μου να μπορέσω πραγματικά να πηδήσω πάνω από το καλώδιο σε αυτό το σημείο), γύρισα πίσω για να δω ότι δύο από τους λύκους, άβολα στενή επιθεώρηση ήταν ίσως γύρω από το μέγεθος των Γερμανών Ποιμενικών, ήταν ήδη επικεφαλής μέχρι το εν λόγω λόφο. Eerily, εξακολουθούσαν να φαίνονται εντελώς σιωπηλοί … αν και σε αυτό το σημείο είναι δυνατόν η δική μου αναπνοή και η καρδιά που χτυπάει απλά να πνίγεται από το θόρυβο της λειτουργίας τους.

Οι άλλοι δύο λύκοι έτρεχαν κατευθείαν στην άκρη του δρόμου, ο οποίος είναι σημαντικά πιο απότομος και γεμάτος με βούρτσα που τους επιβράδυνε, αλλά σε πολύ μικρότερη απόσταση. Δεδομένου ότι οι λύκοι είναι εξειδικευμένοι κυνηγοί, υποθέτω ότι έφταναν στο λόφο σε διαφορετικό σημείο για να επιτεθούν και από τις δύο πλευρές, αλλά εγώ λίγο ξεπέρασα το δίχτυ τους … δεν υπήρχε μεγάλη υπόθεση.

Τώρα, δεν είμαι ομοίωμα. Δεν ήμουν απροετοίμαστος για ένα τέτοιο σενάριο … καλά, εντάξει δεν περίμενα λύκοι. Coyotes, σίγουρα. Είναι πάντα γύρω από το ακίνητο (ή ήταν πριν οι λύκοι μετακινηθούν στην γειτονιά), όπως μερικές φορές φέρουν, ένα περιστασιακό cougar και τα παρόμοια, αλλά σε λίγο πολύ σας αφήνουν μόνοι, αν τους αφήσετε μόνοι τους, σας βλέπουν από την εμπειρία μου - ή στην περίπτωση της αρκούδας, απομακρύνονται και σας αγνοούν όλη την ώρα. Αλλά μόνο σε περίπτωση που κάτι σαν κογιότ ήταν πραγματικά πεινασμένος γιατί είναι χειμώνας, είχα ένα σφύριγμα … στο χέρι μου … Ένα όπλο δεν φαινόταν ποτέ απαραίτητο μέχρι τώρα, αλλά αυτή τη στιγμή, δεν θα είχα απορρίψει ένα M134 εάν προσφερθεί κάποιος …

Όπως και εγώ, έκανα το καράβι μου. Ίσως να ήμουν σε θέση να σκαρφαλώσω να παλέψω με τους λύκους με τέτοιο τρόπο, εκτός από το σημείο που θα μπορούσα μόλις να σηκώσω τα πόδια μου και δεν υπερβάλλω για το προαναφερθέν σενάριο απόρριψης. Έτσι, οι σκέψεις για το να πηγαίνεις πλήρης ο Liam Neeson στους λύκους έφυγαν πιο γρήγορα από ό, τι εγώ ο ίδιος ήταν προφανώς ικανός. 🙂

Έδωσα ένα τελευταίο σπριντ προς το αυτοκίνητό μου περίπου 20 πόδια μακριά σε αυτό το σημείο … και με το σπριντ, εννοώ ότι ζυμωθώς σκόνταψα προς αυτήν καθώς οι λύκοι πλησίασαν με πολύ πιο έντονο ρυθμό.

Και τώρα πρέπει να αφιερώσω μια στιγμή για να ευχαριστήσω δημοσίως όποιον εφευρέθηκε την τεχνολογία που επιτρέπει στις πόρτες των αυτοκινήτων να ξεκλειδώσουν όταν κάποιος με τη μικρή συσκευή που υποκαθιστά ως πλήκτρα για το αυτοκίνητο αγγίζει τη λαβή της πόρτας. Και νομίζω ότι ένας από τους εν λόγω λύκους πρέπει να λέει τις ίδιες ευχαριστίες. Ίσως να έχω πάρει μια καλή ταλάντευση με το κασκόλ μου πριν αρχίσει η γιορτή.

Αν έπρεπε να αλιεύω τα κλειδιά μου από την τσέπη μου ενώ τρέχω ή απλά να αφιερώσω λίγο χρόνο για να ξεκλειδώσω την πόρτα, τα εκατομμύρια των μηνιαίων τηλεθεατών της ιστοσελίδας μου θα έπρεπε να βρουν μια άλλη περιοχή στο είδος μου συχνή. Ίσως πρέπει να ευχαριστήσω και τον πωλητή, που με έπεισε να αναβαθμίσω στο πακέτο τεχνολογίας …

Θα σας παραχωρήσω εκ των υστέρων ότι η συσκευή μου τύπου "κλειδώματος" του αυτοκινήτου έχει ένα κουμπί "πανικού" πάνω σε αυτό και αυτό κοντά στο αυτοκίνητο μπορεί να έχει φοβίσει τους λύκους ή τουλάχιστον να τους κάνει να διστάζουν λίγο. Αλλά τότε, πανικοβλήθηκα, και δεν το σκέφτηκα …

Τελικά, έφτασα στο αυτο-ξεκλειδωμένο όχημα, αλλά φορώντας ένα μεγάλο, γεμάτο πακέτο πεζοπορίας, μπήκα γρήγορα γρήγορα δεν θα ήταν εύκολο. Όπως περίπου 20 πόδια περίπου πριν, τουλάχιστον δύο από τους λύκους ήταν απλά 40-50-ish ναυπηγεία ή έτσι από μένα (και προφανώς δεν μπλόγκερ από τον τρόπο που κινούταν, ο Usain Bolt δεν έχει τίποτα σε αυτά- το κοίταξα αργότερα και οι γκρίζοι λύκοι μπορούν να τρέξουν σε μακριές εκρήξεις ύψους 31-37 μίλι / ώρα (περίπου 15-18 μέτρα το δευτερόλεπτο!), Usain Bolt - 27,44 μίλια / ώρα), υποψιάστηκα ότι η είσοδος θα έπρεπε να είναι Κάντο γρήγορα. Χορηγημένος, σε εκείνο το σημείο ήμουν τρέξιμο-κλιμακωτή σε ένα επίπεδο, ενώ ανέβαιναν ένα απότομο λόφο, έτσι είμαι βέβαιος ότι δεν ήταν με τη μέγιστη ταχύτητα τους. Αλλά ακόμα κινούσαν την τελευταία φορά που κοίταξα και προφανώς οι λύκοι έχουν δύναμη δαγκώματος περίπου 400 λίβρες ανά τετραγωνική ίντσα, όχι πολύ λιγότερο από τα λιοντάρια … Δεν ήμουν έτοιμος να αφιερώσω χρόνο να κοιτάξω πίσω και να δω πού είτε ζευγάρι ήταν τα αρπακτικά ζώα. Τώρα διαβάζοντας πόσα μέτρα το δευτερόλεπτο μπορούν να καλύψουν, χαίρομαι που δεν το έκανα.

Μόλις έφτασα στο αυτοκίνητο, έσπασα την πόρτα και έβαλα πρώτα το κεφάλι με τέτοιο τρόπο ώστε να ταιριάζει με την ισχυρή περίμετρο και το πακέτο μου ταυτόχρονα, έπειτα γρήγορα έφτασε πίσω και χτύπησε την πόρτα πίσω μου.

Το πρόβλημα ήταν, κατά την κατάδυση, χτύπησα το κεφάλι μου στην αλλαγή ταχύτητας, γιατί φυσικά το έκανα. Κανείς δεν με έχει καλέσει ποτέ χαριτωμένος. "Shrek" - ναι, αυτό είναι ένα ψευδώνυμο που είμαι γνωστός σε μέρη της Ινδίας (αληθινή ιστορία που περιλαμβάνει την ώθηση ενός αυτοκινήτου φορτωμένου με ανθρώπους σε ένα σημείο στην τρελή κυκλοφορία της Ινδίας), αλλά όχι χαριτωμένο. Αυτό, σε συνδυασμό με την προσπάθεια που κάποιος blogger δεν πρέπει ποτέ να αναγκαστεί να αντέξει, και έχοντας αντιμετωπίσει μεγάλη δυσκολία κατά τη διάρκεια όλου του γεγονότος λόγω του ψυχρού αέρα, με έκανε να περάσω γρήγορα.

Όταν ξύπνησα πολύ αργότερα, βρήκα το αυτοκίνητό μου ζεστό και ζεστό. Προφανώς προτού περάσω, είχα καταφέρει να χτυπήσει το κουμπί "Έναρξη", αν και δεν το έχω μνήμη. Κάποιος καιρός πέρασε και οι εν λόγω λύκοι δεν ήθελαν να δουν πουθενά, αν και σας διαβεβαιώνω ότι ελέγχαμε καλά με έναν φακό (ήταν πλέον σκοτεινός) πριν βγείτε από το όχημα για να βγάλετε το πακέτο μου και να πάτε στην πλευρά του οδηγού του αυτοκινήτου.

Δεν πήγαινε όλο το μπάνιο από εκεί, έπειτα από λίγα μίλια, αναγκάστηκα να τραβήξω για κάποιο χρονικό διάστημα εξαιτίας των συχνών ζαλισμένων ξόρκων, χωρίς αμφιβολία από το ολοένα αυξανόμενο κομμάτι στο κεφάλι μου σε συνδυασμό με ένα νεοφώτιστο ακόρεστο βήχα που ακόμα να έχετε σαν αναμνηστικό μια εβδομάδα αργότερα. Παρ 'όλα αυτά, μετά από λίγο, ήμουν σε θέση να συνεχίσω την οδήγηση δύο ωρών πίσω στη ζεστή αγκαλιά του όχι έξω, και ιδιαίτερα σε μια θέση που δεν είχε παγιδευτεί από πακέτα ζώων, εκτός αν ένας άνθρωπος είναι με μια καλά οπλισμένη ομάδα ή μια εκπληκτική shot (και καταφέρνει να ακούσει τους λύκους να έρχονται), θα μπορούσε επίσης να είναι στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας.

Όχι ότι έχω κάτι εναντίον των λύκων εδώ. Μετά από όλα, χάρη στα χρόνια μου στο blogging και πολύ πάνω από το μέσο ύψος, μοιάζει μάλλον σαν η γιορτή στο νεκρό του χειμώνα. Εάν ήμουν εγώ, θα με τρώγαμε επίσης.

Λένε τι θα σας σκοτώσει για να ζήσετε ο τυπικός άπληστος τρόπος ζωής του blogger είναι μια καρδιακή προσβολή. Για μένα, ήταν σχεδόν λύκος. 😉

• Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση (που διαδόθηκε γενναιόδωρα από το Animal Planet το 2003), ο ουρλιαχτός του λύκου πράγματι αντηχεί. Στην πραγματικότητα, όλοι οι ήχοι απηχούν το σωστό περιβάλλον, δηλαδή: ένα καλό μέσο με το οποίο να αντανακλούν αυτό είναι αρκετά κοντά όπου ο ήχος ακούγεται ακόμη όταν αντανακλάται πίσω και αρκετά μακριά ώστε η ηχώ να είναι αντιληπτή για περισσότερο από 1 / 10th ένα δευτερόλεπτο για το ανθρώπινο αυτί / εγκέφαλο για να το διακρίνει από τον αρχικό ήχο). Ο μύθος ότι οι ουρλιές τους δεν αντηχούν πιθανότατα ήρθε περίπου καθώς οι λύκοι συχνά εκβάλλουν στο δάσος. Το δάσος δεν παρέχει ένα καλό μέσο για την παραγωγή ηχώ. ο ήχος τείνει να απορροφάται παρά να αντικατοπτρίζεται.
• Υπάρχει επίσης το γεγονός ότι οι λύκοι θα χρησιμοποιήσουν την ηχορύπανση προς όφελός τους κατά περιόδους, συχνά ως αμυντικός μηχανισμός. Σε αυτή την περίπτωση, θα ουρλιάζουν σε διακυμάνσεις ή διαμορφωμένους τόνους, αλλάζοντας γρήγορα το βήμα. Χρησιμοποιούν αυτό το τέχνασμα για να κάνουν γειτονικά πακέτα ή οτιδήποτε άλλο πλησίον αντιλαμβάνονται ως απειλή, πιστεύουν ότι υπάρχουν περισσότερα από αυτά που υπάρχουν. Σε αυτή την περίπτωση, μερικοί λύκοι σε μια μικρή συσκευασία θα πηδούν όλοι ταυτόχρονα αλλάζοντας γήπεδα πολύ γρήγορα. Αυτό, σε συνδυασμό με τη δυνητική αντήχηση, θα κάνει συχνά έναν εχθρό να πιστεύει ότι υπάρχουν περισσότερα από αυτά και, με οποιεσδήποτε ηχώ, συχνά ότι υπάρχουν λύκοι παντού.
• Κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου, ο Οδυσσέας Σ. Γκραντ παρατηρούσε κάποτε αυτό όταν ανέφερε ότι πίστευαν ότι υπήρχαν 20 ή περισσότεροι λύκοι που τον περιβάλλουν, μόνο για να ανακαλύψουν ότι ήταν μόνο δύο λύκοι που ήταν μπροστά του που άλλαξαν γρήγορα το γήπεδο τους. οι ηχώ που έρχονται από όλους τους γύρω του έκαναν να μοιάζει σαν να περιβάλλεται.
• Οι λύκοι παίρνουν ουρλιάζοντας πολύ σοβαρά. Για παράδειγμα, εάν οι χαμηλόβαθμοι λύκοι σε ένα πακέτο (συνήθως νέοι) επιλέγουν να συμμετάσχουν στο ουρλιαχτό σε ακατάλληλους χρόνους, τιμωρούνται σοβαρά γι 'αυτό - μερικές φορές ακόμη και σκοτώνονται αν δεν μαθαίνουν το μάθημά τους, ολόκληρη τη συσκευασία σε κίνδυνο.
• Οι λύκοι συχνά εκσφενδονίζουν κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού για να συντονίσουν τις προσπάθειές τους, όπως να επικοινωνήσουν όπου είναι το αντικείμενο που κυνηγάει ή όπου κάθε μέλος του υπόλοιπου πακέτου είναι σε οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή. Κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού, συχνά διασκορπίζονται σε μεγάλες αποστάσεις. Ωστόσο, ο πόνος στην περίπτωση αυτή είναι επικίνδυνος, αν υπάρχουν άλλα πακέτα γύρω, έτσι δεν θα το κάνουν εκτός αν είναι απαραίτητο.
• Το τυπικό χαμηλό βήμα και η μακρά διάρκεια του ουρλιαχτού του λύκου παράγουν ηχητικά κύματα που είναι κατάλληλα για τη μετάδοση ήχου σε μεγάλες αποστάσεις μέσα από ακόμη και πυκνά δάση.
• Οι λύκοι ποτέ δεν ουρλιάζουν στο φεγγάρι. Όπως σημειώνεται, ο ουρλιάζοντας μπορεί να είναι επικίνδυνος γι 'αυτούς, γι' αυτό το κάνουν μόνο όταν πρέπει, για επικοινωνία. να διαπιστώσουν πού είναι, σε σχέση με το πακέτο. και για να τρομάξει πιθανές απειλές.
• Ο "Λύκος" είναι λατινικός για "λύκος". Ο καθηγητής Lupine προφανώς προοριζόταν να γίνει λύκος. 😉
• Η ασθένεια, ο λύκος, πήρε το όνομά της από τον αναγεννησιακό γιατρό Paracelsus (ή ίσως τον Giovanni Manardi - αυτό συζητείται κάπως), συγκρίνοντας τα έλκη με έναν πεινασμένο λύκο που τρώει σάρκα.
• Δεν είναι γνωστό αν ο σκύλος οικειοποιήθηκε οικειοθελώς από τους ανθρώπους ή αν ήταν αυτόνομοι, με ορισμένους από τους γκρίζους λύκους να γίνονται φιλικοί με τους ανθρώπους από τη συνεχή σάρωση απορριμμάτων τροφίμων γύρω από τα ανθρώπινα στρατόπεδα. Επίσης, παρόμοια με την εγχώρια γάτα που πιθανότατα κατέληξε από λίγες μόνο γάτες, πιστεύεται ότι όλα τα σκυλιά κατεβαίνουν από μια χούφτα γκρίζους λύκους σε ένα μικρό αριθμό γεγονότων εξημέρωσης. Στην περίπτωση του σκύλου, αυτό πιθανώς έλαβε χώρα στην Ανατολική Ασία, με τα σκυλιά να εκτρέφονται γρήγορα και να εξαπλώνονται σε ολόκληρο τον κόσμο, ακόμη και στη Βόρεια Αμερική πριν από περίπου 10.000 χρόνια.
• Πριν ο "άνθρωπος" σήμαινε ένα αρσενικό (για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας ήταν εντελώς ουδέτερο ως προς το φύλο - ισοδύναμο με το "ανθρώπινο" σήμερα), η λέξη "wer"wǣpmann" χρησιμοποιείται συνήθως για να αναφέρεται σε "αρσενικό άνθρωπο". Αυτή η λέξη σχεδόν εξουδετερώθηκε σχεδόν γύρω στο 1300, αλλά επιβιώνει κάπως με λέξεις όπως "λυκάνθρωπος", που κυριολεκτικά σημαίνει "άνθρωπος λύκος".
• Όπως μπορώ να βεβαιώσω, οι λύκοι είναι ευκαιριακοί κυνηγοί, που σημαίνει ότι θα τρώνε σχεδόν οτιδήποτε μπορούν να πάρουν τα ισχυρά τους στόματα, ακόμα και άλλους λύκους. Στην πραγματικότητα, σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να τρώνε ακόμη και ένα από τα δικά τους πακέτα εάν είναι άρρωστος, πεθαμένος ή νεκρός. Αυτό περιλαμβάνει μερικές φορές λύκους στο δικό τους πακέτο που έχουν πιαστεί στην παγίδα του κυνηγού.
• Ανάλογα με το πού ζουν και ποια είναι η κατάσταση των τροφίμων τους, οι λύκοι μπορούν να φτάσουν τα 190 κιλά, αν και συνήθως είναι πιο κοντά στα 100 κιλά, δίνουν ή παίρνουν.
• Σύμφωνα με την National Geographic, ένας λύκος μπορεί να δαγκώσει με περίπου 400 λίβρες ανά τετραγωνική ίντσα. Για αναφορά, ένα λιοντάρι και ένα λευκό δάγκωμα καρχαρία σε περίπου 600 λίβρες ανά τετραγωνική ίντσα στις δοκιμές του National Geographic.