Αφιέρωση στη μάσκα - Η ιστορία του Ελ Σάντο

2023 Συγγραφέας: Darleen Leonard | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-11-27 07:03

Η ιστορία του Ελ Σάντο, που για τους μη ισπανόφωνους ομιλητές μεταφράζεται κυριολεκτικά στον "Άγιο", ξεκινά από την πόλη του Tulancingo του Μεξικού όπου γεννήθηκε το 1917. Το πέμπτο των επτά παιδιών, η Huerta είχε μια μέτρια, δομημένη ανατροφή, της σημείωσης συνέβη, ή τουλάχιστον δεν αρκεί για να αναφερθεί σε κάποιο από τα βιβλία για τη ζωή του που συμβουλευτήκαμε.

Σημειώνεται ότι η Huerta είχε αρχίσει να ενδιαφέρεται για το Lucha Libre όταν το άθλημα έκανε τα πρώτα του βήματα για να νομιμοποιηθεί στις αρχές της δεκαετίας του 1930, αφού μετακόμισε στην πόλη του Μεξικού. Αφού είδε την υψηλή πτήση θεάτρου και τον αθλητισμό των διαφόρων παλαιστών που εργάζονταν σε όλη την πόλη, ο Huerta ορκίστηκε να γίνει ο ίδιος παλαιστής και αμέσως έθεσε την κατάρτιση σε ένα τοπικό γυμναστήριο.

Παρόλο που η Huerta οδήγησε μια ιστορική καριεραρισμένη σταδιοδρομία, ακριβώς όταν έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο είναι θέμα κάποιου ισχυρισμού. Ωστόσο, συμφωνήθηκε σε μεγάλο βαθμό ότι αυτός πιθανώςέκανε το ντεμπούτο του σταδιοδρομίας λίγο πριν από τα 17α γενέθλιά του το 1934 με το δικό του όνομα.

Κατά τα επόμενα χρόνια η Huerta πολέμησε κάτω από διάφορα ψευδώνυμα και μάσκες, αναφερόμενος σε εαυτόν ως ο Ερυθρός (El Hombre Rojo), ο Μαύρος δαίμονας (El Demonio Negro) και ίσως ο πιο περίφημος The Bat 2 (El Murcielago II). Βλέπετε, οι παλαιστές στο Μεξικό τείνουν να παίρνουν πολύ σοβαρά την ταυτότητά τους και το όνομα El Murcielago ανήκε ήδη σε άλλο παλαιστή που αντιτάχθηκε στην Huerta αναφερόμενη στον El Murcielago II. που δεν θέλησε να προσβάλει άλλο Luchadore, ο Huerta έχασε με σεβασμό το persona.

Είναι ενδιαφέρον, παρόλο που η Huerta θα γίνει αργότερα μια σχεδόν μυθική φιγούρα στην ιστορία του Μεξικού για την ύπαρξη ενός πεμπτουσιανού χαρακτήρα ήρωα, αρχικά παλεύοντας ως «rudo» έναν όρο που είναι σχεδόν συνώνυμος με τη δυτική πάλη όρος «πτέρνα» - αυτό βασικά σημαίνει ότι έπαιξε κακός που πάλεψε βρώμικα και έπαιξε μέχρι το αίνιγμα και το boos του πλήθους.

Ωστόσο, όλα αυτά άλλαξαν το 1942 όταν η Huerta ανέλαβε το μανδύα του El Santo και άρχισε να φοράει τη σημερινή ασημένια μάσκα του, η σχεδίαση της οποίας ήταν εν μέρει εμπνευσμένη από την επωνυμία Ο άνθρωπος στη μάσκα σιδήρου από το μυθιστόρημα του Alexandre Dumas με το ίδιο όνομα. (Δείτε: Ποιος ήταν ο πραγματικός άνθρωπος στη μάσκα σιδήρου;) Ο El Santo έκανε το ντεμπούτο του στην πάλη του στις 26 Ιουλίου 1942, κερδίζοντας μια οκταψήφια μάχη βασιλιά χρησιμοποιώντας μια σειρά από υψηλές πτήσεις, ακροβατικές κτυπήματα και ρίψεις που θα γίνουν ένας ακρογωνιαίος λίθος το αγωνιστικό στυλ του.

Καθ 'όλη τη δεκαετία του 1940, η φήμη του El Santo αυξήθηκε σταθερά και προσάρμοσε γρήγορα ένα πρόσωπο ως ειλικρινή ήρωα του εργαζόμενου ανθρώπου που αγωνίστηκε ενάντια στη διαφθορά και το κακό, το οποίο αναπόφευκτα τον έκαναν το μεξικάνικο λαό. Η φήμη του El Santo ενισχύθηκε μόνο από την αύξηση της διαθεσιμότητας των τηλεοράσεων στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Ελ Σάντο διεκδίκησε αρκετές διάσημες νίκες πάνω από παλαιότερους, καθιερωμένους παλαιστές συμπεριλαμβανομένου του El Murcielago, τον ίδιο παλαιστή που είχε προσπαθήσει κάποτε να μιμηθεί στην αρχική του εισβολή στο άθλημα.

Η φήμη του El Santo έφτασε στα στρατοσφαιρικά επίπεδα όταν ο Μεξικάνικος καλλιτέχνης Jose G. Cruz άρχισε να χρησιμοποιεί την ομοιότητά του σε ένα κόμικ που έφερε το όνομά του, το οποίο συζήτησε τα διάφορα ηρωικά του εκμεταλλεύματα, όπως διάτρηση βαμπίρ και λυκίσκου με εκρηκτικές hurricanranas. Παρά τη σχετικά χαμηλή ποιότητα των πρώιμων κόμικς, αποδείχθηκαν αρκετά δημοφιλείς, τρέχοντας για 35 χρόνια ευθεία.

Αφού απηύθυναν απίστευτα τους αριθμούς πωλήσεων για τα κόμικς, οι παραγωγοί ταινιών άρχισαν σύντομα να πλησιάζουν το El Santo με προσφορές για να εμφανιστούν σε ταινίες. Η πρώτη από τις πολλές προσφορές ήρθε μόλις μήνες μετά το πρώτο κωμικό El Santo που δημοσιεύθηκε το 1952, όταν ο παλαιστής έλαβε τον ηγετικό ρόλο σε μια ταινία που ονομάζεται,El Enmascarado de Plata (Ο ασημένιος μάσκα άνθρωπος), ένα ψευδώνυμο ψευδώνυμο που είχε πάρει ο κόσμος στην κλήση του El Santo. Ο El Santo δεν φρόνησε ότι η ταινία θα μπορούσε να είναι επιτυχία και να μειώσει το μέρος, κυρίως για να επικεντρωθεί στην καριέρα του στην πάλη.

Όπως πρόβλεψε ο El Santo, η ταινία δεν ήταν τόσο δημοφιλής. Ωστόσο, βοήθησε στη δημιουργία του μάλλον σουρεαλιστικού είδους Luchadore - ένα είδος εντελώς ενδημικό για το Μεξικό που συγκλίνει στοιχεία τρόμου, επιστημονικής φαντασίας, δράσης και κωμωδίας, ενώ επίσης συνέβη και με πρωταγωνιστές μεξικάνικους άντρες που φορούσαν μάσκες luchadore. Ο El Santo τελικά πείστηκε να ασχοληθεί σε μία από αυτές τις ταινίες το 1958, αφού είδε την επιτυχία του κόμικ του. κατά τη διάρκεια των επόμενων 20 χρόνων, έγινε ο πιο εικονικός και παραγωγικός αστέρας ολόκληρου του είδους, εμφανιζόμενος σε πάνω από 50 ταινίες στις οποίες χρησιμοποίησε τις ικανότητές του για πάλη για να νικήσει τα πάντα από αλλοδαπούς έως Ναζί. Αυτές οι ταινίες εκτόξευσαν το El Santo σε ένα ακόμα πιο πρωτοφανές επίπεδο φήμης για έναν luchadore και η δημοτικότητά τους τον είδε να γίνεται οικείο όνομα στο εγγενές Μεξικό του, ακόμη και μεταξύ εκείνων που δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον ή γνώση της πάλης.

Ενώ οι πολυάριθμες εμφανίσεις του σε πολυμέσα έπαιξαν αναμφίβολα ρόλο στη φήμη του, σχεδόν από το ντεμπούτο του, ο El Santo διατήρησε πάντα μια ορισμένη μυστηρία γύρω από τον εαυτό τουποτέαφαιρώντας τη μάσκα του στο κοινό. Η αφοσίωσή του στη διατήρηση του μυστηρίου γύρω από την ταυτότητά του ήταν τέτοια που είχε μάλιστα μια μάσκα χωρίς chin φτιαγμένη έτσι ώστε να μπορεί να φάει χωρίς να πάρει τη μάσκα μακριά κατά τη διάρκεια των γευμάτων. είχε επίσης τη δική του φωνή μεταγλωττισμένη σε όλες τις ταινίες όπου μίλησε έτσι ώστε ακόμη και η φωνή του να ήταν συγκαλυμμένη.

Στην ταινία El Hacha Diabolica, η οποία κάλεσε τον Ελ Σάντο να αφαιρέσει τη μάσκα του και να δείξει το πρόσωπό του για το ενδιαφέρον της ταινίας, συμφώνησε για την προϋπόθεση ότι ο χαρακτήρας του το κάνει ενώ αντιμετωπίζειΜακριάαπό την κάμερα. Ακόμα και τότε, έφτασε ακόμα μια στάση για να εκτελέσει την σκηνή επειδή δεν ήθελε η ηθοποιός να δει τι έμοιαζε.

Σε όλες τις άλλες του ταινίες, ο Santo απαίτησε ο ίδιος ο χαρακτήρας του να μην φαίνεται ποτέ ξεπερασμένος, ανεξάρτητα από το πόσο νόημα έκανε ή ποιος ήταν ο ρόλος του χαρακτήρα του. Ίσως το πιο χιουμοριστικό παράδειγμα αυτού ήταν η ταινία του 1958,Santo contra Hombres Infernales,στην οποία ο Σάντο έπαιξε έναν κοινό λοχίας αστυνομίας που ανεξήγητα φορούσε μια μάσκα luchadore σε κάθε σκηνή.

Η αφοσίωση του Santo στη διατήρηση της ταυτότητάς του ξεπέρασε τις ταινίες του και στην ιδιωτική του ζωή. Για παράδειγμα, όταν ο El Santo πήρε τον Jose Cruz στο δικαστήριο επειδή προσπάθησε να τον αντικαταστήσει στο δικό του κόμικ, γνωρίζοντας ότι δεν μπορούσε να εμφανιστεί στο δικαστήριο φορώντας τη μάσκα του, επέλεξε να καλύψει το πρόσωπό του με επίδεσμους και να κάνει ένα μεγάλο ζευγάρι γυαλιά ηλίου πριν εξηγήσει στον δικαστή ότι ήταν σε "ατύχημα πάλης". (Το El Santo κέρδισε την υπόθεση, αν αναρωτιέστε.) Ιστορίες όπως αυτές οδήγησαν σε φήμες ότι ακόμη και το διαβατήριο του El Santo περιείχε φωτογραφία του που φορούσε τη μάσκα του. Αν και δεν είναι αλήθεια, στην πραγματικότητα ο Σάντο είχε μια σταθερή συμφωνία με τα αμερικανικά έθιμα να αφαιρεί μόνο τη μάσκα του σε ένα ιδιωτικό δωμάτιο, έτσι ώστε μόνο ο τελωνειακός πράκτορας να βλέπει το πρόσωπό του.

Η μόνη γνωστή εποχή που ο El Santo έσπασε ποτέ τον όρκο της μυστικότητας συνέβη περίπου ένα χρόνο μετά την αποχώρησή του από τον κόσμο της πάλης. Τον Ιανουάριο του 1984, κατά τη διάρκεια μιας προγραμματισμένης εμφάνισης σε μια δημοφιλή συζήτηση μεξικάνικου τύπου που ονομάζεται,Αντίθετο.10 λεπτά στην εκπομπή, ο El Santo έκοψε μερικώς τη μάσκα χωρίς προηγούμενη προειδοποίηση ή ανακοίνωση, εκθέτοντας το πρόσωπό του δημόσια για πρώτη φορά σε ολόκληρη την καριέρα του για πέντε δεκαετίες. 10 ημέρες αργότερα, πέθανε από καρδιακή προσβολή.

Η κηδεία του El Santo ήταν μία από τις μεγαλύτερες στην ιστορία του Μεξικού, με εκατοντάδες φίλους (πολλοί από τους οποίους εμφανίστηκαν σε μάσκες ως ένδειξη σεβασμού) και πολλές χιλιάδες οπαδοί έρχονται να πληρώσουν τα τελικά σέβη τους. Ως τελικό σημάδι του σεβασμού και σύμφωνα με τη θέλησή του, ο El Santo θάφτηκε με τη μάσκα του εμπορικού σήματος.

Στοιχεία μπόνους:

• Το όνομα El Santo ήταν αναμφισβήτητα εμπνευσμένο από τα μυθιστορήματα της Leslie Charteris, που χαρακτήριζαν έναν χαρακτήρα που ονομάζεται επίσης "ο Άγιος".
• Λίγο μετά το θάνατό του το 1999, ένα περιοδικό μεσογειακής ταινίας-νοσταλγίας που ονομάζεται SOMOS προσπάθησε να εκτυπώσει ιδιωτικές φωτογραφίες του El Santo που τον χαρακτήριζαν χωρίς τη μάσκα του. Ο νεώτερος γιος του, ο οποίος είχε αναλάβει το μανδύα El Hijo del Santo (Υιός του Αγίου), απείλησε να μηνύσει το περιοδικό, ο οποίος άφησε ήσυχα την υπόθεση. Αργότερα θα αποδειχθεί ότι ένας από τους άλλους γιους του El Santo προσπάθησε να πουλήσει τις φωτογραφίες για ένα γρήγορο κέρδος.
• Ο El Santo είχε αρκετές εκδοχές της μάσκας του εμπορικού σήματος που θα φορούσε σε διάφορες περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένης της κανονικής μάσκας του, ενός ελαφρύτερου για να φοράει το σπίτι, ένα χωρίς σάλιο για φαγητό και ένα φανταχτερό για ειδικές εκδηλώσεις.