Ποια είναι η διαφορά μεταξύ BCE / CE και BC / AD, και ποιος έρχεται με αυτά τα συστήματα;

2023 Συγγραφέας: Darleen Leonard | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-11-27 07:03

Το Π.Κ.Χ. (πριν από την κοινή εποχή) και το π.Χ. (πριν από τον Χριστό) σημαίνουν το ίδιο πράγμα - πριν από το έτος 1 ΣΕ (Κοινή Εποχή). Αυτό είναι το ίδιο με το έτος AD 1 (εν έτει σωτηρίω) · το τελευταίο σημαίνει «στη χρονιά του άρχοντα», συχνά μεταφράζεται ως «κατά το έτος του άρχοντα μας». (Σκεφτήκαμε όταν δημιουργήθηκε το σύστημα χρονολογικής γενιάς που το έτος 1 ήταν το έτος που γεννήθηκε ο Ιησούς της Ναζαρέτ).

εν έτει σωτηρίω ήταν το πρώτο από αυτά που εμφανίστηκαν. Πριν από τον 6ο αιώνα μ.Χ., πολλοί Χριστιανοί που δεν χρησιμοποίησαν ένα σύστημα τύπου Anno Mundi (στη χρονιά του κόσμου) στηρίχτηκαν στη ρωμαϊκή χρονολόγηση, είτε σηματοδοτώντας την ημερομηνία του θρύλου του έτους, αν ο Romulus και ο Remus ίδρυσαν τη Ρώμη (753 π.Χ. ) ή βασιζόμενοι στο σύστημα ημερομηνίας που δημιουργήθηκε με τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Διοκλητιανό (244-311), με βάση την προσχώρηση του Διοκλητιανού.

Ωστόσο, οι περισσότεροι χριστιανοί δεν έμοιαζαν πάρα πολύ με τον Διοκλητιανό, διότι τον διώκουν βίαια στο τελευταίο μέρος της βασιλείας του στα τέλη του τρίτου / αρχές του 4ου αιώνα. Αυτό ήταν τάχα εν μέρει απάντηση στις συμβουλές που έλαβε ο Διοκλητιανός στο μαντείο του Απόλλωνα στη Δίδυμα. Προηγουμένως, είχε υποστηρίξει μόνο ότι απαγόρευε στους χριστιανούς πράγματα όπως το στρατιωτικό και κυβερνών σώμα, με την ελπίδα ότι θα κατευνάσει τους θεούς. Στη συνέχεια, πέρασε μια κλιμάκωση πολιτικής δίωξης για να προσπαθήσει να χτυπήσει τους χριστιανούς να λατρεύουν τους ρωμαϊκούς θεούς. Αυτό ξεκίνησε απλά με την κατάσχεση της ιδιοκτησίας του Χριστιανού, την καταστροφή των σπιτιών τους, την καύση όλων των χριστιανικών κειμένων κλπ. Όταν αυτά τα πράγματα ήταν αναποτελεσματικά, προχώρησαν στη σύλληψη και βασανισμό χριστιανών, ξεκινώντας από τους ηγέτες. Όταν αυτό δεν λειτούργησε, οι Χριστιανοί άρχισαν να θανατώνονται με διάφορους βάναυτους τρόπους, περιλαμβανομένων περιστασιακά να διαχωρίζονται από τα ζώα για τη διασκέδαση των μαζών (Damnatio ad bestias).

Αυτή η μέθοδος να πείσει τους ανθρώπους να λατρεύουν τους ρωμαϊκούς θεούς κατέληξε να είναι μια καταπληκτική αποτυχία και ο διωγμός φαίνεται ότι συνεχίστηκε μετά το 305 μ.Χ. στο ανατολικό μισό της αυτοκρατορίας κάτω από τον Γαλέριο και τον Μαξιμίνο. Τέλος, τον Απρίλιο του 311 μ.Χ., με αυτοκρατορικό διάταγμα, ο Μεγάλος διωγμός τερματίστηκε ακόμη και στην Ανατολή. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Μέγας Κωνσταντίνος (βασιλεύοντας από το 306 έως το 337 μ.Χ.) δήλωσε δημοσίως ότι ήταν Χριστιανός και ο Χριστιανισμός άρχισε να μεταβαίνει στην κυριαρχία της θρησκείας στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Σε κάθε περίπτωση, το Πάσχα ήταν / ήταν η πιο σημαντική ιερή ημέρα της χριστιανικής παράδοσης και αποφασίστηκε στο Πρώτο Συμβούλιο της Νίκαιας (325 μ.Χ.) ότι θα έπρεπε να γίνεται κάθε χρόνο την Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο μετά την ανοιξιάτικη ισημερία. Προκειμένου να προβλεφθεί πότε ακριβώς οι διακοπές έπεσαν κάθε χρόνο, δημιουργήθηκαν πίνακες του Πάσχα.

Στις 525 μ.Χ. ο μοναχός Dionysius Exiguus της Scythia Minor εργαζόταν στο τραπέζι του για να καθορίσει πότε έπεσε το Πάσχα, όταν αποφάσισε να εξαλείψει την αναφορά στον Diocletian με την καταγραφή του πρώτου έτους του τραπεζιού του ως Anno Domini 532, δηλώνοντας ρητά ότι αυτό αναφέρεται στο έτος αμέσως μετά το τελευταίο έτος του παλιού τραπεζιού με βάση το Διοκλητιανό, Anno Diocletiani 247. Οπως ο Dionysius ήρθε με 525 χρόνια από τότε που ο Ιησούς γεννήθηκε κατά τον χρόνο που υπολογίζει το τραπέζι του (532 χρόνια από την έναρξη των ημερομηνιών του πίνακα) δεν είναι ξεκάθαρο, αλλά δεν ήταν μακριά από τη σειρά που οι περισσότεροι βιβλικοί λόγιοι σκέφτονται σήμερα, με τις πιο σύγχρονες εκτιμήσεις να ταιριάζουν κάπου μεταξύ 6 και 4 π.Χ. για την πραγματική γέννηση του Χριστού.

Το σύστημα Anno Domini, που μερικές φορές αποκαλείται Dionysian Era ή χριστιανική εποχή, άρχισε να προσκολλάται μεταξύ των ιερέων στην Ιταλία σχετικά σύντομα μετά και, αν και όχι πολύ δημοφιλές, εξαπλώθηκε κάπως μεταξύ των κληρικών σε άλλες περιοχές της Ευρώπης. Πιο συγκεκριμένα, τον 8ο αιώνα, ο αγγλικός μοναχός Bede (τώρα γνωστός ως ο Σεβάσμιος Κληρικός) χρησιμοποίησε το σύστημα χρονολόγησης στο άγριο δημοφιλές του Εκκλησιαστική Ιστορία του Αγγλικού Λαού (AD 731). Αυτό συχνά πιστώνεται όχι μόνο με τη δημοτικοποίηση της αναφοράς του ημερολογίου, αλλά και με την εισαγωγή της έννοιας του BC, συγκεκριμένα το 1 π.Χ. που είναι το έτος πριν από την AD 1, αγνοώντας κάθε πιθανό μηδέν έτος. (Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη καθώς ο Bede, όπως και ο Dionysius, δεν είχε αριθμό μηδέν για να δουλέψει, βλ. Η ιστορία του μηδενός. Ωστόσο, και οι δύο έκαναν σε διάφορες εποχές αναφορά στο λατινικό nihil, "τίποτα" υπολογίζοντας τα τραπέζιά τους όπου ο αριθμός μηδέν θα έπρεπε να είχε πάει αν είχαν τέτοιο αριθμό.)

Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι ο Bede δεν χρησιμοποίησε στην πραγματικότητα μια τέτοια συντομογραφία "BC", αλλά μάλλον σε μία μόνο περίπτωση που αναφέρθηκε ένα χρόνο με βάση την ante incarnationis dominicae tempus ("πριν από την εποχή της ενσάρκωσης του άρχοντα"). Ενώ θα υπήρχαν σπάνιες σποραδικές αναφορές ετών "πριν από τη στιγμή της ενσάρκωσης του άρχοντα" από εδώ και έξω, δεν θα ήταν μέχρι το έργο του Werner Rolevinck 1474 Fasciculus Temporum ότι θα χρησιμοποιηθεί επανειλημμένα σε ένα έργο. Ο Άγγλος "Πριν από τον Χριστό" δεν εμφανίστηκε μέχρι το δεύτερο μισό του 17ου αιώνα και δεν θα ήταν μέχρι το 19ο αιώνα ότι θα ήταν συντομογραφία.

Λίγο μετά το Εκκλησιαστική Ιστορία του Αγγλικού Λαού, Το Anno Domini χρησιμοποιήθηκε επίσημα υπό την κυριαρχία του ιερού Ρωμαίου Αυτοκράτορα Καρλομάγνου (742-814 μ.Χ.) και τον 11ο αιώνα εγκρίθηκε για επίσημη χρήση από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.

Τα CE και BCE είναι πολύ πιο πρόσφατες εφευρέσεις. Αυτό άρχισε τον 17ο αιώνα, με την εμφάνιση του όρου Βουλγαρική εποχή. αυτό δεν οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι θεωρούσαν ότι ήταν μια εποχή που όλοι ήταν χοντροί ή αγενείς, αλλά επειδή το "χυδαίο" σήμαινε περισσότερο ή λιγότερο "συνηθισμένο" ή "κοινό", αντικατοπτρίζοντας έτσι ότι η εποχή ήταν "ή ανήκε στον κοινό λαό "(Από τη λατινική γλώσσα).

Η πρώτη τεκμηριωμένη περίπτωση του Vulgaris Aerae (1600, 1616 και 1617). Η αγγλική έκδοση της φράσης εμφανίστηκε αργότερα το 1635 σε μια αγγλική μετάφραση του έργου του Kepler το 1615. (Στα μέσα του δέκατου έβδομου αιώνα, το αγγλικό "χυδαίο" υιοθέτησε έναν νέο ορισμό του "χονδροειδούς", αλλά δεν θα ήταν μέχρι αυτός ο "χονδροειδής / μη επεξεργασμένος" ορισμός να γίνει πιο συνηθισμένος τον 20ό αιώνα που αναφερόταν στην εποχή των παγετώνων θα σταματήσει.)

Η λατινική φράση Aerae Christianae (Christian Era) και η συγγενής αγγλική "χριστιανική εποχή" χρησιμοποιήθηκε επίσης από κάποιους τον 17ο αιώνα, όπως όταν ο Robert Sliter το χρησιμοποίησε στην Ένα γυαλί Celestiall ή Ephemeris για το έτος της χριστιανικής εποχής 1 (1652).

Λίγο αργότερα, ένα άλλο "CE" ήρθε περίπου με την κοινή εποχή που χρησιμοποιείται εναλλακτικά με την εποχή της παλιάς εποχής, που εμφανίζεται για πρώτη φορά στην έκδοση του 1708 Η Ιστορία των Εργασιών των Εκπαιδευθέντων και πάλι στο David Gregory's Τα στοιχεία της αστρονομίας (1715).

Όσον αφορά την πραγματική συντομογραφία, η CE (Common Era) έχει ισχυριστεί ότι χρησιμοποιήθηκε ήδη από το 1831, αν και δεν μπορούσα να βρω συγκεκριμένα σε ποια εργασία θα έπρεπε να εμφανίστηκε. Όποια και αν είναι η περίπτωση, τόσο η BCE Πριν από την κοινή εποχή) εμφανίστηκε σίγουρα στον ραβίνο Morris Jacob Raphall Η μετα-βιβλική ιστορία των Εβραίων το 1856. Η χρήση του BCE και του CE ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην εβραϊκή κοινότητα, όπου ήθελαν να αποφύγουν τη χρήση οποιασδήποτε ονοματολογίας ρητά αναφερόμενης στον Χριστό ως «κυρίου». Σήμερα, το BCE και το CE αντί του BC και του AD έχουν γίνει αρκετά συνηθισμένο μεταξύ άλλων ομάδων παρόμοιους λόγους.

Στοιχεία μπόνους:

• Όπως αναφέρθηκε, δεν υπάρχει έτος μηδέν με αυτό το συγκεκριμένο ημερολόγιο να πηγαίνει από το 1 π.Χ. (ή BCE) στο AD 1 (ή CE). Για τους τελευταίους αιώνες, αυτό έχει προκαλέσει κάποιο πρόβλημα όταν ορισμένοι πιστεύουν ότι αρχίζει ένας νέος αιώνας. Μια από τις πρώτες γνωστές περιπτώσεις αυτού του προβλήματος που προβλήθηκε εμφανίστηκε στις 26 Δεκεμβρίου του 1799 Οι χρόνοι του Λονδίνου όπου δήλωσε: «Ο σημερινός αιώνας δεν θα τερματιστεί μέχρι την 1η Ιανουαρίου του 1801 … Δεν θα συνεχίσουμε αυτό το ζήτημα περαιτέρω …. Πρόκειται για μια ανόητη παιδική συζήτηση και απλώς εκθέτει την έλλειψη εγκεφάλων εκείνων που διατηρούν μια αντίθετη γνώμη σε αυτό που έχουμε δηλώσει. "Μια παρόμοια μάχη σημειώθηκε από τα ΜΜΕ στα τέλη του 19ου αιώνα και στη συνέχεια και πάλι στο τέλος του 20ου.
• Παράλληλα με εν έτει σωτηρίω, Anno Salutis (στο έτος της σωτηρίας), Anno Nostrae Salutis(το έτος της σωτηρίας μας), Anno Reparatae Salutis (στο έτος της ολοκληρωμένης σωτηρίας) και Anno Salutis Humanae (στο έτος της σωτηρίας των ανδρών) χρησιμοποιήθηκαν όλα εναλλακτικά.
• Ένα άλλο κοινό σύστημα βασισμένο στη Βίβλο, το οποίο για οποιονδήποτε λόγο δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές μεταξύ των Δυτικών χριστιανών και συμβάλλει στη δημιουργία του BC / AD, ήταν ο Anno Mundi ("το έτος μετά τον κόσμο") ή το Anno Adami ("στο έτος του Αδάμ") - ουσιαστικά χρονολογείται πράγματα από αυτό που θεωρήθηκε ως έτος 1 του κόσμου. Ο ίδιος ο Bede χρησιμοποίησε αυτό το σύστημα μέσα Η αναμέτρηση του χρόνου που γράφτηκε το 725, έξι χρόνια πριν Εκκλησιαστική Ιστορία του Αγγλικού Λαού.