Ο μικρός πράσινος άνδρας της Γερμανίας

2023 Συγγραφέας: Darleen Leonard | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-11-27 07:03

Όταν η Ανατολική Γερμανία πέρασε στην ιστορία το 1990, η νεοσυσταθείσα Γερμανία ευχαρίστως έθεσε για την απομάκρυνση κάθε τελευταίου μνημείου του παλαιού αστυνομικού κράτους που κυριάρχησε στο Σοβιετικό. Αν επισκεφθείτε σήμερα την πρωτεύουσα του Βερολίνου, θα βρείτε πολύ λίγα σημάδια ότι η παλιά χώρα υπήρχε ποτέ … μέχρι να προσπαθήσετε να διασχίσετε το δρόμο.

ΜΗΝ ΠΑΡΕΤΕ

Το 1961 ανατέθηκε ένας ανατολικογερμανός ψυχολόγος κυκλοφορίας με τίτλο Karl Peglau για να διαπιστώσει εάν θα μπορούσε να βρει έναν τρόπο να μειώσει τον αυξανόμενο αριθμό θανάτων από τροχαία ατυχήματα στο Ανατολικό Βερολίνο, την πρωτεύουσα. Περίπου 10.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε τροχαία ατυχήματα μεταξύ του 1955 και του 1960 και, όπως ο Peglau διέθεσε τους αριθμούς, είδε ότι πολλοί θάνατοι ήταν πεζοί που επλήγησαν από αυτοκίνητα ενώ διασχίζουν το δρόμο. Εκείνη την εποχή, το Ανατολικό Βερολίνο δεν διέθετε φανάρι για πεζούς, ούτε καν σε διασταυρώσεις.

Ο Peglau σκέφτηκε να εγκαταστήσει μερικούς θα βοηθούσε. Ήθελε να είναι τόσο απλά που τα μικρά παιδιά, οι ηλικιωμένοι, οι άνθρωποι που ήταν έγχρωμοι και οι άνθρωποι με γνωστικές δυσκολίες θα μπορούσαν εύκολα να τους καταλάβουν. Στη συνέχεια, χτύπησε την ιδέα να καλύψει τα συνηθισμένα φανάρια με σχέδια που άλλαξαν το σχήμα του εκπεμπόμενου φωτός σε ένα σύμβολο. Το πράσινο φως θα μοιάζει με το προφίλ ενός ανθρώπου με τα πόδια. Το κόκκινο φως θα έδειχνε έναν άνθρωπο με τα χέρια τεντωμένα, σαν να εμποδίζει σωματικά τους ανθρώπους να διασχίζουν το δρόμο.

ΑΦΑΙΡΕΣΤΕ ΤΟΝ ΕΞΟΔΟ

Ο Peglau παρέδωσε την ιδέα στην βοηθό του Annelise Wegner και της είπε να επεξεργαστεί τις λεπτομέρειες. Για να αυξήσει την ποσότητα του εκπεμπόμενου φωτός και να κάνει το χαρακτήρα πιο ελκυστικό για τα παιδιά, ο Peglau έδωσε εντολή στον Wegner να κάνει τους μικρούς άνδρες παχουλό και φιλικό στην εμφάνιση. Τα σχέδια που βρήκαν οι Wegner με λίγους άνδρες σε καπέλα με πορνό - ήταν τόσο χαρούμενα και παιχνιδιάρικα που ο Peglau φοβόταν ότι δεν θα είχαν ποτέ εγκριθεί από τους χυδαίους κομμουνιστές γραφειοκράτες τους οποίους ανέφερε.

Ήταν λάθος. Τα σχέδια εγκρίθηκαν και οι πρώτοι Ampelmännchen ή «μικροί άνδρες του δρόμου» που άρχισαν να είναι γνωστοί ξεκίνησαν να εμφανίζονται στους δρόμους του Ανατολικού Βερολίνου το φθινόπωρο του 1961. Όπως ελπίζονταν και ο Peglau, οι Ampelmännchen ήταν δημοφιλείς στα παιδιά, ευτυχώς περίμενε στο πεζοδρόμιο μέχρις ότου ο μικρός πράσινος άνθρωπος του είπε ότι ήταν ασφαλές να διασχίσει.

Με την πάροδο του χρόνου, το Ampelmänn έγινε ανατολικογερμανικό ισοδύναμο Smokey the Bear ή McGruff the Crime Dog: η κυβέρνηση της ανατολικής Γερμανίας το χρησιμοποίησε σε κινούμενες ταινίες ασφαλείας για παιδιά και δημιούργησε παιχνίδια με επιτραπέζια παιχνίδια Ampelmänn, σχέδια για ζωγραφική κλπ. μαθήματα σχετικά με την ασφάλεια.

ΣΚΑΜΠΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ

Η χρονιά που έκανε το ντεμπούτο του Ampelmänn, το 1961, ήταν επίσης η χρονιά που η κομμουνιστική κυβέρνηση της ανατολικής Γερμανίας ανέστησε το τείχος του Βερολίνου για να κρατήσει τους πολίτες της να φεύγουν προς τη Δύση. Όταν το τείχος κατέρρευσε το 1989, σχεδόν κάθε ίχνος της μισητής παλιάς παραγγελίας αφαιρέθηκε. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990, ακόμη και οι πινακίδες του δρόμου, τα φανάρια και τα φώτα πεζών που φέρουν το φιλικό Ampelmännchen άρχισαν να εξαλείφονται σταδιακά υπέρ των απαράμιλων δυτικών Γερμανών ισοδύναμων.

Εάν η επανένωση της Γερμανίας είχε γίνει πιο ομαλή, οι μικρότεροι πράσινοι και κόκκινοι άνδρες θα μπορούσαν να έχουν εξαφανιστεί. Όμως, καθώς πέρασαν τα χρόνια, αυτό που είχε αρχικά φαινόταν σαν μια ένωση Ανατολής και Δύσης έμοιαζε να μοιάζει περισσότερο με την κατάποση της Ανατολής από τη Δύση. Οι πρώην Ανατολικοί Γερμανοί, ή ο Όσις (Ανατολικοί), όπως αποκαλούνταν, ένιωθαν σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας στη νέα Γερμανία. Ανησυχούσαν ότι θα χάσουν την ταυτότητά τους σε αυτό που αισθάνθηκε σαν μια ξένη χώρα και δεν θέλησαν να κοιτάξουν κάτω από τους Ουέσιους ή τους "Δυτικούς" ως καθυστερημένους και αργούς. Οι Όσις ήσαν ευτυχείς να απαλλαγούν από το παλιό καθεστώς, αλλά έτρωγαν την ιδέα να χάσουν ακόμα και αυτή την πιο αβλαβή και ευχάριστη υπενθύμιση της παλιάς τους ζωής. Ήρθαν να ταυτιστούν με τον παχουλό μικρό άνθρωπο στο ανόητο καπέλο καθώς τον έδιωξε.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΤΕ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΚΑΤΩ

Το 1996 ο Peglau συγκροτήθηκε μαζί με τους οπαδούς του Ampelmännchen για να σχηματίσουν μια ομάδα που ονομάζεται "Rescue the Ampelmännchen!" Και άρχισε να ασκεί πιέσεις στην κυβέρνηση του Βερολίνου να εγκαταλείψει μόνο τα φώτα των πεζών. Είχαν περισσότερο από νοσταλγία από την πλευρά τους: το παχουλό Ampelmännchen έβγαλε σχεδόν διπλάσιο φως από τους πιο δερματικούς δυτικογερμανικούς ομολόγους τους, καθιστώντας τους πιο εύκολο να δουν.

Οι αξιωματούχοι του Βερολίνου σύντομα αντιλήφθηκαν ότι η διατήρηση των φώτων ήταν καλή πολιτική Το Ampelmännchen δεν έμεινε μόνο στο παλιό Ανατολικό Βερολίνο, με την πάροδο του χρόνου έγινε το πρότυπο για ολόκληρη την πόλη. Έκτοτε άλλες γερμανικές πόλεις τις υιοθέτησαν επίσης.

ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

Οι Ampelmännchen έγιναν επίσης εικόνες λαϊκού πολιτισμού, χάρη σε έναν Δυτικό Γερμανό βιομηχανικό σχεδιαστή Markus Heckhausen, ο οποίος είδε για πρώτη φορά τα φώτα κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στο Ανατολικό Βερολίνο το 1988, όταν η Γερμανία εξακολουθούσε να είναι διαιρεμένη. Τους αγαπούσα επειδή φαινόταν σαν το μόνο φωτεινό, χιουμοριστικό πράγμα σε έναν γκρίζο κόσμο. Ήταν τόσο χαρούμενοι και φιλικοί », λέει.

Μετά την τοποθέτηση του τοίχου, ο Heckhausen μετέτρεψε ορισμένα φωτιστικά του δρόμου σε διακοσμητικούς λαμπτήρες. Αυτοί που πωλούνται τόσο καλά ότι αγόρασε τα δικαιώματα για τον χαρακτήρα από τον Karl Peglau και το έβαζαν σε μπλουζάκια, καπέλα, μπρελόκ, στυλό, κάρτες παιχνιδιού, ποτήρια γυαλιού, κούπες καφέ, το ονόμασες εκατοντάδες προϊόντα σε όλα.Οι τουρίστες έχουν αποσπάσει εκατομμύρια αναμνηστικά κάθε χρόνο και έχουν μετατρέψει το Ampelmänn σε εικονικό σύμβολο του Βερολίνου, καθώς ο Πύργος του Άιφελ είναι για το Παρίσι και το Άγαλμα της Ελευθερίας είναι για τη Νέα Υόρκη. "Οι άνθρωποι τους αγαπούν απλά, όπως έκανα όταν τα είδαν για πρώτη φορά", λέει ο Heckhausen. "Είναι κάπως αφελείς και παιδιά. Και διασκέδαση."