Κηρύγματα γύρω από το λαιμό σας και αναγκάζοντας τα παιδιά να καπνίζουν - Ξεφεύγοντας από τη μεγάλη πανούκλα του Λονδίνου (1665-1666)

2023 Συγγραφέας: Darleen Leonard | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-11-27 07:03

Αυτό το τελευταίο σημείο είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς πολλά από τα πιο εύπορα μέλη της πόλης έφυγαν από το Λονδίνο όταν ξέσπασε η πληγή, συμπεριλαμβανομένου του βασιλιά Κάρολου Β και του συνοδού του που άφησε τον Λόρδο Δήμαρχο του Λονδίνου Sir John Lawrence να αντιμετωπίσει την πανώλη ενώ ο βασιλιάς δικαστήριο αποσύρθηκε στο Salisbury · έφεραν πιθανώς την πληγή μαζί τους στη διαδικασία, καθώς ξέσπασε εκεί μετά την άφιξή τους. Μόλις συμβεί αυτό, ο βασιλιάς και το δικαστήριο αποσύρθηκαν στην Οξφόρδη για να τα περιμένουν όλα.

Στο τέλος, κάπου μεταξύ 25% -50% του πληθυσμού του Λονδίνου πέθανε ως αποτέλεσμα της πανώλης κατά τη διάρκεια του 1665-1666. Με όλους που πέφτουν σαν μύγες και κανείς δεν ξέρει τι προκάλεσε την πανώλη, πρώτον, αυτό οδήγησε σε μερικούς ενδιαφέρων μεθόδους αποτροπής της εξάπλωσής του, όπως θα φτάσουμε σε μια στιγμή.

Πώς ξεκίνησε όλα αυτά; Λοιπόν, αυτό ήταν ένα από τα πολλά κύματα της μούργας πανούκλα που είχε κυριολεκτικά μαστίζει μεγάλο μέρος του ανεπτυγμένου κόσμου για μερικούς αιώνες μέχρι αυτό το σημείο μακριά και επάνω. Γνωρίζουμε τώρα ότι η πανώλη γενικά μεταδίδεται μέσω ψύλλων που έφεραν στελέχη μικροβίων Yersinia pestis που είχαν πάρει μέσω αρουραίων. Όσο για αυτή τη συγκεκριμένη επανάληψη της πανώλης γύρω από το Λονδίνο, η πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση ήταν λίγο έξω από την πόλη σε ενορία γνωστή ως "St Giles-in-the-Fields" κάποτε νωρίς την άνοιξη του 1665. Σύντομα μετά από αυτό, ο αριθμός των αναφερόμενων περιπτώσεων και ο αριθμός των νεκρών αυξήθηκε γρήγορα μέχρι να φτάσει στο αποκορύφωμά του το καλοκαίρι του ίδιου έτους, κατά τη διάρκεια της οποίας χιλιάδες Λονδρέζοι πεθανούσαν κάθε εβδομάδα.

Στην πραγματικότητα, τα ποσοστά θνησιμότητας έγιναν τόσο σοβαρά, που η απαγόρευση της συλλογής σώματος κατά τη διάρκεια της ημέρας ήταν ορατή, καθώς οι υπεύθυνοι φοβήθηκαν έναν μαζικό πανικό, αν οι άνθρωποι είδαν την τεράστια ποσότητα των οργανισμών που εκπέμπονται από τους οδηγούς νεκρών καροτσιών και βυθίζονται σε μαζικούς τάφους κάθε μέρα. (Ένας τέτοιος μαζικός τάφος βρέθηκε να φιλοξενεί 1.114 σώματα, που έχουν σπαρθεί μέχρι να βυθιστούν οι τάφοι από το τραπέζι των υδάτων σε περίπου 25 πόδια).

Ωστόσο, αυτή η απαγόρευση κατά τη διάρκεια της ημέρας δεν λειτούργησε καθόλου, επειδή υπήρχαν απλά λίγοι χειριστές νεκρών καροτσιών για να συνεχίσουν να απομακρύνονται όλα τα σώματα από τη νύχτα. Ως αποτέλεσμα, ήταν κοινό για τους ανθρώπους να στοιβάζονται τα σώματα στους δρόμους, αντί να περιμένουν έναν οδηγό νεκρού καροτσιού που είχε χώρο στο καλάθι του. Με τα σάπια πτώματα κυριολεκτικά συσσωρεύονται, άρθηκε η απαγόρευση της συλλογής της ημέρας.

Όπως μπορείτε να φανταστείτε από όλα αυτά, ο φόβος έτρεξε αχαλίνωτοι και τρομοκρατημένοι Λονδρέζοι προσπάθησαν οτιδήποτε και όλα μπορούσαν να αποφύγουν την ασθένεια. Όπως αναφέρθηκε, δεδομένου ότι η πραγματική αιτία της πανώλης ήταν ακόμη ένα μυστήριο σε αυτό το σημείο, πολλά από αυτά τα προληπτικά μέτρα ήταν είτε άχρηστα είτε επιβλαβή για τον εαυτό τους. Για παράδειγμα, ήταν μια κοινή ιδέα τότε ότι η πανούκλα προκλήθηκε ή τουλάχιστον διευκολύνθηκε από "κακό αέρα". Ως αποτέλεσμα, εκτός από τις πυρκαγιές που κρατιούνται σε όλη την πόλη ανά πάσα στιγμή, με εντολή των αρχών και των σπιτιών που έχουν τις πυρκαγιές τους που πηγαίνουν μέρα και νύχτα, ανεξάρτητα από την εξωτερική θερμοκρασία, πολλοί πήραν στον καπνό για κάπνισμα ως ένας τρόπος για να κρατήσει τον αέρα τους πνεύμονες χωρίς νόσο.

Αυτό οδήγησε σε μια μάλλον σουρεαλιστική κατάσταση στην οποία οι άνθρωποι όλων των ηλικιών, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών, αναγκάστηκαν ουσιαστικά να καπνίζουν (ή να αρχίσουν να καπνίζουν αν δεν είχαν προηγουμένως). Για παράδειγμα, ο AJ Bell έγραψε λίγες δεκαετίες μετά την πανούκλα,

Για τις προσωπικές απολύσεις, τίποτα δεν έτυχε τέτοιας ευνοϊκής μεταχείρισης όπως ο καπνός. η πίστη σε αυτό ήταν ευρέως διαδεδομένη, και ακόμη και τα παιδιά έγιναν για να ανάβουν ένα reaf σε σωλήνες. Ο Θωμάς Χάρνς θυμάται ότι ένας Τομ Ρότζερς του είπε ότι όταν ήταν υπότροφος στο Έτον το έτος που η μεγάλη πανούκλα έσκασε, όλα τα αγόρια καπνίζονταν στο σχολείο με εντολή και ότι ποτέ δεν είχε χτυπηθεί τόσο πολύ στη ζωή του όπως ήταν ένα πρωί για να μην καπνίσει. Μετά από μια παράδοση, κανένας που κρατούσε ένα κατάστημα καπνού στο Λονδίνο δεν είχε την πληγή.

(Αν νομίζετε ότι αυτό είναι περίεργο, πώς συμβαίνει με την ώρα που οι άνθρωποι συνήθως ανατίναξαν καπνό μέχρι τον κώλο ενός ατόμου για να τους σώσει από το πνιγμό, συμπεριλαμβανομένου του εξοπλισμού για τη διαδικασία που κρέμεται κατά μήκος μεγάλων υδάτινων οδών όπως ο ποταμός Τάμεση, όπως οι AED είναι σήμερα. τα προληπτικά μέτρα περιλάμβαναν τον καθαρισμό χρημάτων σε ξύδι πριν το παραδώσουν σε έναν καταστηματάρχης, μην αφήνοντας τους ίδιους καταστηματάρχες να αγγίξουν ωμό φαγητό με τα γυμνά χέρια τους και να φορούν νεκρά χρυσάκια γύρω από το λαιμό σας … (Να μην παραμείνουν linky, αλλά υπήρξε επίσης μια εποχή κατά την οποία βάζουμε βατράχους στο γάλα χρησιμοποιήθηκε ως ένας τρόπος για να το διατηρήσετε, χωρίς ψύξη. Χαίρομαι που ζείτε στον 21ο αιώνα!)

Ένα άλλο πράγμα που οι Λονδρέζοι πίστευαν ότι βοήθησαν να εξαπλωθεί η πανούκλα ήταν οι πολλές αδέσποτες γάτες και τα σκυλιά που περιπλανημένοι στους δρόμους του Λονδίνου. τόσο πολύ ώστε ένα επίσημο διάταγμα από τον βασιλιά Κάρολο Β δήλωσε ότι "Δεν επιτρέπεται να περάσουν πάνω και κάτω οι χοίροι, τα σκυλιά, οι γάτες ή τα ντόπια περιστέρια Δρόμοι, ή από σπίτι σε σπίτι, σε μολυσμένα μέρη. "Ως αποτέλεσμα, πολλές χιλιάδες από αυτά τα ζώα σκοτώθηκαν και θάφτηκαν αμέσως ή καίγονται.Ενώ με κάποιο τρόπο δεν ήταν ακριβώς λάθος σε αυτό (οι σκύλοι και οι γάτες έφεραν ψύλλους που μπορεί ή δεν είχαν μολυνθεί προηγουμένως με τα προσβλητικά μικρόβια), αυτό γενικά θεωρείται ότι είχε καθαρό αποτέλεσμα να βοηθήσει την πανώλη η διατήρηση της εξουσίας καθώς οι αδέσποτες γάτες και οι σκύλοι βοήθησαν στο παρελθόν να διατηρήσουν κάπως τον πιο ανησυχητικό πληθυσμό αρουραίων.

Ίσως το πιο ακραίο πράγμα που οι Λονδρέζοι έκαναν τότε να βοηθήσουν στην εξάλειψη της εξάπλωσης της νόσου ήταν η απομόνωση κάθε σπιτιού που είχε φιλοξενήσει ένα θύμα της πανώλης, σφραγίζοντας το για 40 ημέρες. Οι πόρτες σε αυτά τα σπίτια θα κλειδούσαν και στη συνέχεια θα σημαδεύονταν με ένα τεράστιο κόκκινο σταυρό, πάνω από το οποίο οι λέξεις "Κύριε έλεος επάνω σε εμάς" θα ήταν χαραγμένες. Για να διασφαλιστεί ότι κανείς δεν διέφυγε, ένας φύλακας θα ήταν επίσης συχνά τοποθετημένος έξω.

Δεδομένου ότι ήταν κοινό να σφραγίσει ένα σπίτι μεόλααπό τους επιβαίνοντες ακόμα στο εσωτερικό τους, ανεξάρτητα από το αν ήταν άρρωστο, πολλοί Λονδρέζοι πήραν δωροδοκίες στους φρουρούς που είχαν επιφορτιστεί με την αναζήτηση κατοικιών για σημάδια της πανώλης για να αγνοήσουν οποιαδήποτε τέτοια σημάδια στο σπίτι τους, γεγονός που είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους τα αρχεία της εποχής είναι αμελής. Όταν αυτό δεν λειτούργησε, κάποιοι κατέφυγαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και όλα τα υπάρχοντά τους πριν από το σπίτι τους μπορούσαν να σφραγιστούν, επιλέγοντας να διακινδυνεύσουν να ζουν στο δρόμο παρά να υποκύπτουν στην πανούκλα ή να πεθαίνουν από το θάνατο.

Ακόμα και όταν ένα σπίτι βυθίστηκε και τοποθετήθηκε κάτω από το ρολόι ενός τραχύ φρουρού, υπήρχαν ακόμα αρκετές επιλογές διαφυγής σε έναν επιχειρηματία. Μία από τις πιο δημοφιλείς και απλές μεθόδους διαφυγής ήταν απλά να πείσει τον φρουρό να εγκαταλείψει προσωρινά τη θέση του, συνήθως μέσω δωροδοκίας. Ορισμένες από τις πιο παράνομες μεθόδους διαφυγής από την εποχή περιελάμβαναν τη σήραγγα στην ελευθερία, καταθέτοντας τη βοήθεια φίλων για να δηλητηριάσουν ή να κάνουν τα ναρκωτικά τους φρουρούς και να κάνουν μια τολμηρή διαφυγή στη στέγη τη νύχτα σαν μια νιγηρία.

Άλλες λιγότερο λεπτές μέθοδοι διαφυγής περιλάμβαναν τη διάτρηση των λεπτότερων τειχών του ακινήτου στον έξω κόσμο ή την πυρκαγιά στο κτίριο και τη διαφυγή από τη σύγχυση. Σε μία τουλάχιστον περίπτωση, ένας άνθρωπος χρησιμοποίησε ένα αυτοσχέδιο εκρηκτικό κατασκευασμένο από πυροτεχνήματα για να ανατινάξει την μπροστινή του πόρτα καθώς αυτός και ολόκληρη η οικογένειά του βγήκαν από ένα πρώτο παράθυρο ιστορίας για να διαφύγουν ταυτόχρονα. Αποδεικνύεται ότι η έξοδος από το παράθυρο δεν ήταν απαραίτητη. Η έκρηξη είχε σκοτώσει τον φρουρό.

Αναμφισβήτητα η πιο έξυπνη μέθοδος διαφυγής ήταν, ουσιαστικά, η αλιεία για φρουρούς. Με αυτή τη μέθοδο, οι κάτοικοι του σπιτιού θα μείωναν προσεκτικά ένα τσόπη από τα παράθυρα για να εγκατασταθούν γύρω από τους λαιμούς των φρουρών έξω από τα σπίτια τους και είτε να τα σύρουν προς τα πάνω στο θάνατό τους ή απλά να τα πνίξουν μέχρι να παραδώσουν τα κλειδιά τους. Στην περίπτωση του πρώτου, το σώμα του φρουρού θα διαχωριζόταν διακεκριμένα με το περιτύλιγμα του σε ένα φύλλο (με το να το μεταμφιέσει ως το σώμα ενός θύματος πανώλης που κανείς δεν θα έλεγχε πολύ στενά). Εκπληκτικά, αυτό το σημείωσε τουλάχιστον "Ένα σκορ" φρουρών (περίπου 20 σε εσάς και σε μένα) σκοτώθηκαν με αυτόν τον τρόπο από απελπισμένους πολίτες.

Ευτυχώς για τους πολίτες και τους φρουρούς, το χειρότερο από την πανούκλα που πέρασε από την πτώση του 1666 και απολύτως τίποτα τρομερό συνέβη στο Λονδίνο πάλι … Αν δεν θέλετε να μετρήσετε την τεράστια πυρκαγιά που έσπασε την πόλη μόλις ένα χρόνο αργότερα, καταστρέφοντας το 85% της περιφραγμένης περιοχής της πόλης, αφήνοντας περίπου 65.000 ανθρώπους άστεγους και καταστρέφοντας άφθονα αρχεία σχετικά με την πρόσφατη πανούκλα, καθιστώντας δύσκολη την αποδυνάμωση των πραγμάτων όπως ο ακριβής αριθμός των νεκρών και πόσοι άνθρωποι μολύνθηκαν αλλά τελικά ανακτήθηκαν. Στη συνέχεια, φυσικά, υπήρχαν όλες οι άλλες φορές φρικτά πράγματα που συνέβησαν στο Λονδίνο σε όλη την πολύ γεμάτη ιστορία του. Αλλά ποιος μετράει;

Στοιχεία μπόνους:

• Κατά τη διάρκεια της πανώλης, η πόλη του Λονδίνου θα δημοσιεύει εβδομαδιαίες στατιστικές που περιγράφουν τον αριθμό των ανθρώπων που είχαν πεθάνει εκείνη την εβδομάδα και από ποια αιτία. Όπως θα περίμενε κανείς, η "πανούκλα" ήταν γενικά η αιτία νούμερο ένα μεταξύ 1665 και 1666, ωστόσο, μια λιγότερο γνωστή αλλά απείρως πιο ενδιαφέρουσα αιτία που απαριθμούνται κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν "Frighted". Αυτό χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει εκείνους που δήθεν πέθαναν από την απλή τρομερή κρίση ή από το να λένε ότι είχαν διαγνωστεί με την πανώλη. Άλλες ενδιαφέρουσες ή ιδιόμορφες αιτίες θανάτου που σημειώνονται σε αυτά τα "νομοσχέδια θνησιμότητας" είναι: άνθρωποι που πεθαίνουν από «θλίψη», «πληγές», ένας εκπληκτικός αριθμός από τα «δόντια» και φυσικά η ηλικία παλιά αιτία θανάτου ». γρίψιμο στα έντερα ".
• Οι γιατροί που επιφορτίστηκαν με τη φροντίδα των θυμάτων πανώλης ήταν υποχρεωμένοι από το νόμο να φέρουν μαζί τους ένα "λευκό ραβδί" ανά πάσα στιγμή, έτσι ώστε οι άνθρωποι να ξέρουν ότι ήταν κοντά στα θύματα πανώλης και να τους αποφύγουν.
• Στην αιχμή της πανώλης, το εμπόριο με το Λονδίνο ήταν σε μεγάλο βαθμό αποκομμένο. Ως αποτέλεσμα, τα τρόφιμα μπορούσαν πραγματικά να αγοραστούν μόνο κυριολεκτικά φωνάζοντας στους εμπόρους από τα τείχη του Λονδίνου που θα αφήνονταν τότε τα τρόφιμα κοντά στους τοίχους με αντάλλαγμα ένα συμφωνημένο χρηματικό ποσό που έπρεπε να μείνει είτε σε νερό είτε σε ξύδι καθάρισέ το.
• Ενώ αυτή η επανάληψη της πανώλης περιοριζόταν σε μεγάλο βαθμό στο Λονδίνο, εξαπλώθηκε σε άλλα μέρη της Αγγλίας, κυρίως στο μικρό χωριό Eyam, το οποίο φημολογείται ότι βρίσκεται σε καραντίνα, έτσι ώστε κανείς άλλος κοντά να μην μολυνθεί (πράγμα που πράγματι δούλευε). Ωστόσο, αυτή η καραντίνα είχε ως αποτέλεσμα υψηλότερο αριθμό θανάτων από το Λονδίνο, με το 80% περίπου του πληθυσμού του χωριού να πεθαίνει λόγω της πανώλης.
• Για να φύγετε ή να εισέλθετε στο Λονδίνο κατά τη διάρκεια της αιχμής της πληγής, χρειαζόταν ένα "πιστοποιητικό υγείας" από γιατρό.Αυτό, βεβαίως, οδήγησε σε ένα τεράστιο εμπόριο παραποίησης / απομίμησης τέτοιων αντικειμένων και πολυάριθμα παραδείγματα αδίστακτων γιατρών που πήραν δωροδοκίες σε αντάλλαγμα για τους κυριολεκτικούς καθαρούς λογαριασμούς υγείας.
• Όσον αφορά το γιατί τα σπίτια βρίσκονταν σε καραντίνα για ακριβώς 40 ημέρες, σύμφωνα με τη χουδο-χριστιανική παράδοση, αυτό ήταν το χρονικό διάστημα που απαιτείται για έναν "τελετουργικό καθαρισμό" μιας συγκεκριμένης περιοχής. Ο ίδιος ο Ιπποκράτης ήταν επίσης γνωστός ότι πιστεύει ότι η 40ή ημέρα μιας ασθένειας ήταν η πιο σημαντική και ότι αν κάποιος επέζησε, ήταν γενικά εντάξει. Η λέξη "καραντίνα" προέρχεται από την ιταλική "quaranta giorni" που σημαίνει "40 ημέρες". Αυτός ήταν και ο χρόνος που χρειάζονταν τα πλοία για να παραμείνουν στη θάλασσα προτού φτιάξουν το λιμάνι κατά τη διάρκεια του προαναφερθέντος μαύρου θανάτου για να βεβαιωθούν ότι δεν υπήρχαν όσοι ήταν άρρωστοι.